''Bavulları hiç sevmem efendim, çok hüzünlü şeyler. Hep geri dönüp gitmeyi hatırlatırlar...'' diyordu izlediğim bir filmde. Kadın yıllar sonra dönen kocasının bavulunu yolun ortasında bırakıp ona gelişini çizmişti. Bavulunu bırakmıştı adam bir daha ihtiyacı olmayacaktı ki temelli gelmişti artık, bir daha dönmemek üzere.
 O an düşündüm ne güzeldi  ''temelli'' kelimesi. Birinin yanına temelli gitmek... Temelli yerleşmek bir insanın kalbine... Güven verir  dedim bu temelli kelimesi insana, kim varsa sevdiğim hepsinin yanına temelli yerleşmek istedim.

 Şimdi yine yola çıkmak üzereyim tabii elimde bavulumla. Ne hüzünlü şeyler diyeceğim bu bavullar hep bir yerden başka bir yere gitmeyi hatırlatırlar, iki şehir arasındaki bağı, bir insanın iki hayat arasındaki koşuşturmacasını, iki yerde öylece duran sevdiklerini, anılarını hatırlatırlar.
 
O zaman bu bayram tatili dönüşünde bir yerden başka bir yere giden, yanında sevdiklerini de götüren kim varsa hepsine iyi yolculuklar :)